Լինում է, չի լինում մի ծիծեռնակ։ Այս ծիծեռնակը շատ է սիրում գարունը։ Նա միշտ գարնանը իրեն բույն է շինում։ Ծիծեռնակին մոտենում է մի տղա։
-Բարև ծիծեռնակ ,- ասաց տղան ։
-Բարև ,-ասաց ծիծեռնակը։
-Իսկ դու գարուն բերող ծիծեռնա՞կն ես ,-հարցրեց տղան ։
-Այո՛, ես եմ ,-պատասխանեց ծիծեռնակը։
-Արի ինձ հետ ,-ասաց տղան ։
-Գնացինք ,-ասաց ծիծեռնակը։
-Մի մեծ քաղաք կա ,-ասաց տղան,-այնտեղ բոլոր մարդիկ տխուր են, այնտեղ գարուն չկա, դու կարո՞ղ ես նրանց համար էլ գարուն բերել,- հարցրեց տղան։
-Այո՛, կարող եմ ,-պատասխանեց ծիծիեռնակը։
Ծիծեռնակը անցավ այդ քաղաքի վերևով և տեսավ, թե ինչ մռայլ է ամեն ինչ, չորացած ու տեսավ տխրում մարդկանց։
Ծիծեռնակը գլխի ընկավ , թե ինչ պետք է անի, որոշեց մարդկանց ուրախացնել և գարուն բերել։