Month: December 2023

Բարև, ես Ալեքսեյն եմ , ես սովորում եմ առկա։Իմ մայրենի աշխատանքներն են։ Մայրենի – Ալեքսեյ Ստեփանյանի բլոգ (edublogs.org) Ամենահետաքրքիր նախագիծը այդ Նուկիմ քաղաքի խելոքները – Ալեքսեյ Ստեփանյանի բլոգ (edublogs.org) Ես մասնակցել եմ բոլոր ֆլեշմոբներին, ինձ համար տպավորիչ է եղել նոյեմբեր ամսվա ֆլեշմոբը։ Ես սիրում եմ բոլորը,բայց ամենաշատը սիրում եմ ընթերցել։ Ես կարդացել եմ Սասունցի Դավիթը, նրա հեղինակն Հովհաննես Թումանյանն է։ Սասունցի Դավիթը մի ուժեղ տղա էր։ Նա քառասուն տարի ապռում էր Սասունում։ Ինձ տանը չեն օգնում ես ամեն ինչ միայնակ եմ անում։ Ես մայրենի լեզվից սիրով և հեշտությամբ կատարում եմ հորինուկներն և չեմ դժվարանում։ Աշնանային և ձմեռային ստեղծագործական աշխատանքներն են։ Ամենապիտանի բանը – Ալեքսեյ Ստեփանյանի բլոգ (edublogs.org) Աշնան տերևաթափ – Ալեքսեյ Ստեփանյանի բլոգ (edublogs.org) Ամեն, ամեն ինչ ոսկեզօծվել է – Ալեքսեյ Ստեփանյանի բլոգ (edublogs.org)

Իմ աշխատանքներն տես այստեղ

Մայրենի – Ալեքսեյ Ստեփանյանի բլոգ (edublogs.org)

Զմրուխտ  գարունն  էր  հյուր  եկել  բնությանը:  Այգում  ու  անտառներում քաղցրահնչյուն  երգում  էին  թռչունները:  Արևը  իր  ջերմ  ժպիտով  ողջունում  էր  նորաբաց  բողբոջներին:  Բնությունը  զարթոնք  էր  ապրում: Ծեր  այգեպանն  իր  այգում  մի  փոքրիկ  եղևնի  տնկեց՝  հազիվ  մեկ եղևնի: Եղևնին  նման  էր  կանաչ  հանդերձ  հագած,  շփոթված  երեխայի:  Արևի  շողերը  հազիվ  էին  հասնում  նրան:  Մի  մեծ,  հզոր  բարդի  իր  ճյուղերով  փակել  էր  արևի  ճանապարհը: Եղևնին  տխրում  էր  արևի  կարոտից: Նա  բարձրահասակ  բարդու  ստվերի  տակ  իրեն  զգում  էր  խեղճ  ու  անօգնական:

Մի  օր  էլ  փոքրիկ  եղևնին  չդիմացավ  ու  սկսեց  բարձրաձայն  արտասվել:  Հպարտ  բարդին  լսեց  նրա  լացի  ձայնը  ու  հարցրեց.

-Ինչո՞ւ  ես  լաց  լինում,  այգեպանը  լացկաններին  չի  սիրում:

-Ես  լացկան  չեմ,  բայց  արևի  շողերը  ինձ  չեն  հասնում  և  ես  վախենում եմ,  որ  միշտ  փոքրիկ  կմնամ:  Իսկ  ես  այնքա ՜ն  եմ  ուզում  մեծանալ,  գեղեցիկ  ծառ  դառնալ,-ասաց  փոքրիկ  եղևնին:

Բարդին  արհամարհանքով  վերևից  քմծիծաղ  տվեց.

-Մի  քեզ  նայի՛ր, քո  թույլ  ճյուղերին:  Դու  չես  կարող  մեծանալ: Իսկ  հիմա  ինձ  նայի՛ր:  Տե՛ս,  թե  որքան  հզոր  եմ  ու  ուժեղ:  Եվ  այնքան  պիտի  բարձրանամ,  որ  ճյուղերս  երկինք  հասցնեմ:

Փոքրիկ  եղևնին  ավելի  կծկվեց  ու  ինքնամփոփ  դարձավ: Այդպես  անցավ  գարունը  և  եկավ  շոգ  ամառը:  Բարդու  սաղարթն ավելի  փարթամացավ:  Արևի   ճառագայթները  չէին  կարողանում  ճեղքել  նրա  հզոր  ճյուղերը,  որպեսզի  հասնեն  եղևնուն:  Իսկ  փոքրիկ  եղևնին  այնքա՜ն  էր  ուզում  աճել  ու  մեծանալ:

Եղևնին  կրկին  սկսեց  կամացուկ  հեծկլտալ:  Անպատկառ  բարդին  շրջվեց  և  գոռաց  նրա  վրա.

-Ի՞նչ  ես  նորից  նվնվում:

Եղևնին  լացակումած  շշնջաց.

-Խնդրում  եմ, խղճա՛  ինձ, մի  քիչ  բացի՛ր  ճյուղերդ: Թող  արևը  ինձ  էլ  հասնի:

-Այդ  էր  պակաս, որ  քեզ  նման  խղճուկի  համար  նեղացնեմ  իմ  ճյուղերին,-հոխորտաց  բարդին:

Փոքրիկ  եղևնին  ձայնը  կտրեց: Ամառն  էլ  անցավ  ու  եկավ  ոսկեհեր  աշունը: Բարդին  աշնանային  զգեստ  հագավ: Նրա  կանաչ-դեղին  տերևները  անհոգ  խաղում  էին  իրար  հետ: Բայց  ահա  խոր  աշնան  անսիրտ  քամին  պոկոտեց  բարդու  տերևներն  ու  ցաքուցրիվ  շպրտեց  դեսուդեն: Բարդին  լրիվ  մերկացավ  ու  սկսեց  դողալ:  Ալեհեր  ձմեռն  իր  ցուրտ  շնչով  սառեցրեց  ողջ  բնությունը: Բարդին  սարսռաց  ցրտից  ու  նրա  բնին  արցունքի  սառած  բյուրեղներ  երևացին: Բարդին  նայեց  փոքրիկ  եղևնուն, որ  դեռ  կանաչ  էր  ու  չէր  մրսում:

-Խնդրում  եմ, գրկի՛ր  իմ  բունը, թե  չէ  ես  կմեռնեմ  ցրտից,-հուսահատ  աղերսեց  բարդին:

-Երբ  ես   լալիս  էի, դու  ինձ  չէիր  օգնում: Երբ  ես  խնդրում  էի, դու  չէիր  լսում  իմ  ձայնը: Բայց  ես  կօգնեմ  քեզ:  Չէ՞  որ  մենք  բոլորս  մեր  մայր  բնության  զավակներն  ենք,-ասաց  եղևնին:

Փոքրիկ  եղևնու  բարի  սիրտը  լցվեց  խղճահարությամբ  և  նա  իր  մատղաշ, կանաչ  ճյուղերով  փաթաթվեց  ու  գրկեց  բարդու  սառած  բունը:

Ծառէն ժանեակ ծառէն մանեակ ծառէնսոխակկախեցէք
Ծառէն թելեր ծառէն ծամեր ծառէն լոյսերկախեցէք
Ծառէն ծաղիկ ու խաղալիկ
Ծառէն պերճանք ու զարդարանք
Ծառէն խաբկանք ծառէն պատրանք ուերազանքկախեցէք

«Կաղանդի գիշեր»Ամէն ինչ ծայրէն վերսկսելու,
Ի վերջոյ նորէն այդպէս ըլլալու–
Տօնն է այս գիշեր……
Լոյսեր վառեցէք – եթէ չի բաւեր
Ձեզ տաքցնելու ձեր լոյսը ներքին–
Տօն է այս գիշեր…
Պահ մը ամէն ինչ վերջացնելու
Ամէն ինչ ծայրէն վերսկսելու–
Տօնն է այս գիշեր…
Յոյսեր վառեցէք – եթէ չեն բաւեր
Ձեզ տաքցնելու ձեր յոյսերը հին–
Տօն է այս գիշեր…
Երգել փորձեցէք – եթէ չէք մոռցեր
Խանդոտ երգերը ձեր պարմանութեան–
Տօն է այս գիշեր…
Զուր տեղ վատնուած օրերն յիշելու–
Գոյութեան տխուր հաշուեկշիռին
Տօնն է այս գիշեր…
Լոյսեր ու յոյսեր վառեցէք գոյն գոյն,
Երգեր երգեցէք հինէն ու նորէն–
Տօ՛ն է այս գիշեր…
Գոյատեւելո՛ւ տօնն է այս գիշեր…

Armenians celebrate the New Year on the 31. We decorate the Christmas tree on the 21 of December. Santa claus at night puts gifts under the tree. We love this holiday.

Ի՞նչ ուսումնական նյութեր ես պատրատել  հոկտեմբեր- նոյեմբեր ամիսների ընթացքում ։ Կցի՛ր հղումը։

Ամենապիտանի բանը – Ալեքսեյ Ստեփանյանի բլոգ (edublogs.org)

Իմ սեբաստացի ընկերը – Ալեքսեյ Ստեփանյանի բլոգ (edublogs.org)

Փլեշմոբ – Ալեքսեյ Ստեփանյանի բլոգ (edublogs.org)

Աշնան տերևաթափ – Ալեքսեյ Ստեփանյանի բլոգ (edublogs.org)

Հարցեր գրողին՝ Արմեն Գրիգորյանին – Ալեքսեյ Ստեփանյանի բլոգ (edublogs.org)

Իսահակյան Նուկիմ քաղաքի խելոքները – Ալեքսեյ Ստեփանյանի բլոգ (edublogs.org)

Քանի՞ բառային աշխատանք ես հրապարակել բլոգումդ։ Կցի՛ր աշխատանքիդ էջերի հղումները։

Ներկայացրո՛ւ այս ընթացքում ընթերցածդ գրքի վերնագրերը և հեղինակի անունը։ Նշի՛ր, թե քանի էջ ես ընթերցել։

Սասունցի Դավիթ Հովհաննես Թումանյան

Մասնակցե՞լ ես մայրենի լեզվի ֆլեշմոբերին ։ Գրի՛ր պատասխանը։

Այո

Ամսվա ընթացքում կատարած աշխատանքներից ո՞րն ես ամենաշատը հավանել։ Գրի՛ր այդ աշխատանքի տեսակը և կցի՛ր հղումը։

Կոչական – Ալեքսեյ Ստեփանյանի բլոգ (edublogs.org)

Կազմե՞լ ես «Իմ սահյանական բառարանը», կցի՛ր հղումը։

Իմ սահյանական բառարանը – Ալեքսեյ Ստեփանյանի բլոգ (edublogs.org)

Ի՞նչ ես ընթերցել Համո Սահյանից, կցի՛ր տեսանյութիդ հղումը։

Կուզես Պայթիր, Իմ պապը։

Пришла лиса на базар, принесла корзинку, закрытую белым полотенцем. Встала лиса в ряд, подняла пушистый воротник, поставила корзинку на стол, открыла — и увидели люди: корзинка полна хитринками. Проходила мимо базара ученица Наташа. Увидела — лиса хитринки продаёт. Подошла и выбрала себе хитринку: маленькая деревянная девочка приложила руку к голове и жалобно пищит: «Ой, голова болит!» Купила Наташа хитринку, принесла домой. Надо готовить уроки — не хочется. У меня голова болит, — жалуется Наташа маме, — не буду уроки делать.
— Хорошо, полежи, Наташенька.
Прилегла Наташа на кроватку и сразу же забыла о головной боли. Говорит маме:
— Мама, я пойду покатаюсь на коньках.
— Но у тебя же голова болит! — удивилась мама.
Наташа покраснела от стыда.
«Отнесу на базар хитринку, отдам лисе, не надо мне её хитростей», — решила Наташа.
Сунула руку в карман, где лежала маленькая деревянная девочка, а девочки нет.
«Куда же она делась?» Так и не могла Наташа сообразить, куда же пропала хитринка. Рассказала она обо всём маме. Мама и говорит:
— Испугалась тебя хитринка. Не любит она совести.
— А где же моя совесть? В чём она?
— В том, что тебе стало стыдно.

Всё у Павлика было хорошо: уроки делал аккуратно, помогал в доме. Только плохо просыпался.
Папа с мамой встают сразу, как зазвонил будильник. А Павлик ждёт, чтобы к постели подошла
мама и попросила: «Сыночек, проснись». Но и после этого Павлик не встаёт. Он ждёт, чтобы включили радио.
— Ты выползаешь из постели, как муха из варенья, — сердится папа. — Давай установим закон: будильник ещё не кончил звонить, а мы уже на ногах. Мама согласилась. И Павлик согласился. Разговор был вечером, когда спать не хотелось. Утром зазвонил будильник. Павлик проснулся и стал ждать, когда подойдёт мама, когда заговорит радио. Но тут он вспомнил уговор. И выскочил из постели. Первый раз они без спешки позавтракали, на работу и в школу не бежали. А всё потому, что никто не нарушил закон, хотя он и был всего лишь семейный, для трёх человек.